Jak przygotować dziecko do przedszkola?
- Pozytywne myślenie o placówce, informowanie dziecka o tym, że w przedszkolu będzie spędzać czas w towarzystwie innych dzieci bez rodziców. Przed pójściem do przedszkola warto przekazać pociesze jak najwięcej informacji, żeby potem nie czuło się tak nieswojo w nowym miejscu, zwłaszcza kiedy nie będzie już obok niego mamusi. Nie zaszkodzi jeszcze opowiedzieć o tym jak mama z tatą wspominają przedszkole
- Dziecko powinno bez pośpiechu rozpocząć swój dzień. Dobrze jest wstawać w miarę wcześnie, żeby nie śpieszyć się za bardzo. Trzeba pamiętać, że maluszki robią wszystko dużo wolniej niż dorośli. Poganianie malca powoduje, że jest jeszcze bardziej zestresowany i może gorzej znieść rozstanie z mamą.
- Przez pierwszy miesiąc odbieramy wcześniej dziecko z przedszkola i stopniowo przedłużamy jego pobyt. W końcu kiedyś będzie się musiało przyzwyczaić do nowego miejsca.
- Dotrzymujemy słowa. Jeżeli mama obieca coś dziecku, to powinna się tego trzymać. Debiutujący przedszkolak powinien być pewny, że może polegać na swoich rodzicach. W ten sposób zapewnia się mu poczucie bezpieczeństwa.
- Okazywanie spokoju, poczucia bezpieczeństwa podczas rozstania. Rozstanie z dzieckiem nie jest łatwe zarówno dla rodziców, jak i samego malca. Trzeba jednak zachować „zimną krew” i nie pozwolić sobie na to, żeby wspólnie z dzieckiem roztkliwiać się. Owszem dziecku należą się słowa otuchy, ale nie można pokazać, że to ciężkie przeżycie nie tylko dla niego. Część dzieci histeryzuje tylko przez chwilę, a kiedy mama czy tata będą już poza zasięgiem wzroku, nagle uspokajają się i zachowują się jakby nigdy nic.
- Stanowcze rozstanie. Dziecko nie może zobaczyć, że jego rodzice są przejęci, a nawet panikują. Da mu to podstawy do tego, żeby myśleć, że przedszkole to coś strasznego, skoro nawet rodzice są przejęci. Trzeba mówić stanowczo. Można uspokajać dziecko, ale nie za długo. Wystarczy powiedzieć parę słów otuchy. Jeśli to nie pomaga, to nie pozostaje nic innego jak z bólem serca wyjść z przedszkola i liczyć na to, że dziecko się uspokoi. Warto w tej sytuacji odrobinę zaufać paniom przedszkolankom. W końcu mają one już doświadczenie z plączącymi dziećmi. Są też odpowiednio wykwalifikowane i wiedzą, jak uspokoić maluszka.
- Danie dziecku do przedszkola, np. zabawki z domu. Dajemy pociesze jakąś rzecz, która będzie się kojarzyła z domem (maskotka, z która zasypia).
- Wygodne ubranie dziecka. Warto ubierać pociechę tak, żeby nie miała ona większych problemów, np. z zdjęciem spodenek w toalecie. Dobrze jest więc przynajmniej na początku założyć dziecku spodenki z gumką. Jeżeli, zwłaszcza na początku, dziecku zdarzy się przykra niespodzianka, to potem będzie czuło jeszcze większą niechęć do przedszkola. Pakujemy maleństwu dodatkowe ubranie do przebrania.
- Czytanie dzieciom książeczek, np. „ Wesołe przedszkole”- M. Kownackiej, Bajki terapeutyczne- M. Molickiej.
- Zorganizowanie czasu na bycie z dzieckiem po odebraniu go z przedszkola.
- Odprowadzanie dziecka do przedszkola przez ojca, gdyż więź emocjonalna z ojcem jest zwykle mniejsza niż z matką.
- Ujednolicenie rytmu dnia w domu i przedszkolu.
Proces adaptacji dziecka w przedszkolu powinien przynieść korzyści zarówno dziecku, rodzicom, jak i przedszkolu. Jest to moment rozpoczęcia współpracy pedagogicznej przejawiającej zainteresowanie rodziców tym , co się będzie działo z ich dzieckiem w przedszkolu. Kontakty rodziny z przedszkolem mają na celu ujednolicenie oddziaływań wychowawczych, a także niesienie pomocy rodzicom w kierunku rozwoju dziecka. Kiedy rodzice po raz pierwszy przyprowadzają swoje dziecko do przedszkola, oczekują:
- Zapewnienia dziecku jak najlepszej opieki, by czuło się bezpiecznie, a rodzice spokojni o swoje pociechy.
- Zaspokojenia indywidualnych potrzeb w miarę możliwości przedszkola.
- Życzliwości, uśmiechu i empatii od opiekunów.
- Poznania warunków, w jakich będzie przebywało ich dziecko.
- Poznania programu i metod pracy.
- Poznania nauczycieli i innych pracowników, z którymi będzie przebywało dziecko.
Prawie dla każdego dziecka pierwsze dni pobytu w przedszkolu są okresem bardzo trudnym. Rozłąka z rodzicami powoduje duże zagrożenie poczucia bezpieczeństwa u dziecka. Jest to niewątpliwie sytuacja budząca silne emocje. Dziecko czuje się wyrwane z bezpiecznego znanego mu środowiska rodzinnego i nie rozumie tego co się wokół niego dzieje. Musi się przystosować do warunków nowego otoczenia, kontaktów z nieznajomymi, przebywania w licznej grupie, zmian dotyczących sposobów załatwiania emocjonalnych i biologicznych, itp. Udane włączenie dziecka do grupy przedszkolnej ma ogromne znaczenie dla jego dalszego rozwoju.
A oto kilka wskazówek jak ułatwić dziecku start w przedszkolu:
- W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu w miarę możliwości odbieramy je wcześniej .
- Nie składamy dziecku obietnic, których nie możemy wypełnić, np: przyjdę po obiedzie, a jesteśmy po spaniu lub podwieczorku. Dziecko nie będzie nam ufało następnego dnia.
- Stosujemy zasadę krótkiego pożegnania – wydłużanie tego momentu powoduje napięcie emocjonalne, które kończy się rozpaczą dziecka.
- Nie zabieramy dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu, jeżeli zrobimy to choć raz, będzie wiedziało ,że łzami może wymusić wszystko.
- Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, staramy się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tatą są mniej bolesne.
- Nie mówimy dziecku, że będę na ciebie czekała za drzwiami – dzieci proszą o sprawdzenie czy jest mama, babcia czy tata.
- Pozwalamy dziecku zabrać ulubioną zabawkę, aby przypominała mu dom.
- Ujednolicamy działania wychowawcze dom – przedszkole, wdrażamy dziecko do przestrzegania umów i zasad.
- Nie wyręczmy dziecka – przyzwyczajamy do samoobsługi, pozwalamy dziecku samemu załatwić potrzeby fizjologiczne, myć ręce, ubierać się.
- Przygotowujemy dziecku wygodny strój do samodzielnego ubierania się.
- Cieszymy się i okazujemy zadowolenie z każdego przejawu samodzielności.
- Zachowujemy cierpliwość.
- Jesteśmy systematyczni i konsekwentni.
- Dostarczamy dziecku doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi, bycia bez mamy.
- Umożliwiamy kontakt z innymi dziećmi
- Nie wymuszamy na dziecku , aby zaraz po przyjściu do domu opowiadało co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres.
Większość dzieci przystosowuje się dość szybko, u innych okres adaptacji trwa bardzo długo. Najczęściej takie problemy mają dzieci, które miały przykre doświadczenia w relacjach z dorosłymi, są lękliwe, nieśmiałe, miały mały kontakt z rówieśnikami lub też ich rodzice lub dziadkowie są nadopiekuńczy.
ZRÓBMY WIĘC WSZYSTKO, ABY NASZE DZIECI ŁĄCZYŁY Z PRZEDSZKOLEM TYLKO PRZYJEMNE PRZEŻYCIA, BYŁY POZYTYWNIE NASTAWIONE, UFAŁY NAM I NIE REAGOWAŁY LĘKIEM.